ปลากัดลูกหม้อ หรือปลา หม้อ เป็นปลากัดที่ถูกนำมาพัฒนาสายพันธุ์โดยนักพันธุ์ศาสตร์สมัครเล่นชาวไทยที่มุ่งหวังจะได้ปลากัดเก่ง ขึ้นมา จากบันทึกปลาลูกหม้อถูกบันทึกว่าพัฒนาขึ้นมาในช่วงประมาณปี 2430 โดยการจักปลากัดป่าที่ใช้ในการกัดพนันกันอยู่ มาพัฒนาขึ้น โดยลูกที่ได้จาการผสมพันธุ์เรียกกันว่าลูกสันกะสี ซึ่งชื้อที่ไดม่เรียกจากลักษณะของสีผิวของปลาที่หนาแกร่งไม่ถูกกัดได้ง่ายเหมือนปลากัดป่าทั่วไป โดยคำว่าลูกหม้อ นั้นมาจากการใช้หม้อดินในการเพาะและอนุบาลลูกปลา ในระยะแรก ๆ ลูกปลาลูกหมือ จึงเป็นสายพันธุ์ที่สร้างมาแท้ ๆ กับมือของนักเลงปลาทั้งหลาย เพื่อให้ได้ลักษณะที่ดีในการต่อสู้และให้มีสีสันที่สวบงามตามความพอใจของเจ้าของปลา ปลากัดลูกหม้อจึงมีลักษณะที่ใหญ่กว่าปลากัดชนิดอื่น ๆ สัสันสวบงามดูแล้วน่าเกรงขามกว่าพันธ์ุอื่น ๆ สีส่วนใหญ่แล้วจะมีสีน้ำเงิน แดง เทา คราม หรือแดงปนน้ำเงิน ในการเล่นปลากัดในยุคก่อน ๆ นั้นปลาลูกหม้อจะมีอยู่สองประเภทคือ "ลูกแท้" และ "ลูกสับ" ลูกแท้ คือ ลูกปลาที่เกิดจากพ่อพันธุ์ แม่พันธุ์ คลอดเดี่ยวกัน สูลสับ คือ ลูกปลาที่เกิดจากการผสมขึ้นมากโดยใช้พ่อ แม่ พันธุ์ คนละคลอก กัน ปลาลูกหม้อนนี้ถ้าเอาไปพสมกับปลากัดป่า เราจะเรียกว่าลูกสังกะสี ลูกสันกะสีคือ จะมีชั้นเชิงและลูกอดลูกทน ในการต่อสู้กับลูกหม้อ ไม่ได้ ขอบคุณที่ติดตามครับผม